Rozdział 31

Piłkarze jak poparzeni wybiegli na murawę a za nimi uśmiechnięty trener Klopp. Każdy z zawodników Borussi szczerzył się na mój widok, przypuszczam, że w szatni Marco mógł im coś powiedzieć o nas. Nie pozostało mi nic innego jak pójść po lustrzankę i robić swoje. Wróciłam po niecałych 10 minutach a piłkarze jakby zahipnotyzowani wykonywali polecenia trenera. Klopp musiał ich albo szantażować albo po prostu zrobili się spokojniejsi. Na 100 % pierwsza opcja. Niecałą godzinę przed meczem obie drużyny rozeszły się do szatni, gdzie w spokoju mogli czekać na pierwszy gwizdek. Wróciłam do gabinetu i chciałam się zdrzemnąć. Niestety, nie było mi to dane. Do pokoju wparował Marco. Na jego twarzy był ten zalotny uśmieszek.
- Marco, nie powinieneś być w szatni?
- Myślałem, że wykorzystamy tą godzinkę. Co ty na to?
- Marco, zboczuchu. - wystawiłam mu język. - Jak wygracie mecz to pogadamy.
- Ale ja nie wytrzymam. Teraz to nie może być zaliczka?
- Zapomnij. Albo później albo wcale.
- No okey. - na jego twarzy pojawiła się mina zbitego pieska. - A mogę z tobą posiedzieć?
- No jasne. - chłopak usiadł koło mnie a ja od razu przytuliłam się do niego. - Posłuchaj, co powiedziałeś chłopakom?
- Znaczy się, nie rozumiem. - zaśmiał się.
- Oj, ty już dobrze wiesz! Plotkara z ciebie.
- No co? Pytali się, dlaczego mam dobry humor. To im powiedziałem, że chodzę z najwspanialszą dziewczyną na świecie.
- Przestań sypać tymi komplementami. Przez to nie mam serca gniewać się na ciebie. Kocham cię.
- Ja ciebie też myszko. - Usiadłam na kolanach chłopaka i zaczęliśmy się całować. Nie mogłam oprzeć się jego urokowi. Wplotłam dłonie w jego włosy. Ręce Marco błądziły po moich plecach. Nasze pocałunki były namiętne. Gdy nie to, że jesteśmy na stadionie i za niecałą godzinę Marco gra mecz, znowu wylądowalibyśmy w łóżku. Byłam tak zainteresowana moim chłopakiem, że nie usłyszałam pukania do drzwi. Dopiero gdy usłyszałam głos trenera, wróciłam na ziemię. Ale było za późno. Klopp stał oparty o futrynę i uśmiechał się. Odskoczyłam najszybciej jak umiałam od blondyna.
- Tak myślałem, że cię tu znajdę Marco - zaśmiał się - Chłopcy mówili mi, że jesteście razem ale nie chciałem im uwierzyć. A tutaj, mam wszystko czarno na białym. A teraz, marsz
do szatni. - chłopak był tak samo zażenowany tą sytuacją jak ja. Szybko i bez żadnego sprzeciwu wykonał polecenie trenera. W pomieszczeniu zostałam tylko ja i Klopp. Mężczyzna dalej się uśmiechał.
- Trenerze, ja chciałam przeprosić...
- Nie masz za co przepraszać. W sumie to się ciesze, że to ty jesteś jego dziewczyną. Dobrze na niego wpływasz. Nie baluje tak, skupia się na treningach. Z resztą, cała drużyna się stara jak ciebie zobaczy. Ale następnym razem czułości okazujcie sobie w domu, dobrze? - trener znowu się zaśmiał.
- Oczywiście, jeszcze raz przepraszam.
- Do zobaczenia za 30 minut. - na pożegnanie znowu się uśmiechnął i zamknął drzwi. Zostałam sama. W końcu. Nie chciałam wychodzić z tego pokoju. Wiem, że Klopp to świetny człowiek i nikomu nie powie, co tu zaszło, ale czułam się jak skończona idiotka! Niestety, czas minął i musiałam się stawić na płycie stadionu. Wyszłam przed piłkarzami i zaczęłam rozkładać sprzęt. Po chwili z tunelu wyszli zawodnicy. Na widok Marco uśmiechnęłam się. Usiadłam na ławce dla sztabu a po chwili dosiadł się do mnie Klopp.
- Spokojnie, będę milczał jak grób - pewnie wyczuł, że jestem zestresowana. Odpowiedziałam mu szczerym uśmiechem i zaraz rozległ się pierwszy gwizdek. Ruszyłam w stronę mojego stanowiska i zaczęłam pracować.

 *****

Mecz zakończył się wynikiem 4:2 dla Borussi. Autorem dwóch bramek był Marco. Piłkarze podziękowali sobie na wzajem i zniknęli w szatniach. Razem z nimi ich trenerzy. Wróciłam do gabinetu i odstawiłam na swoje miejsce sprzęt. Ruszyłam w stronę szatni BVB, gdyż tak umówiłam się z Marco. Po chwili cała drużyna rzuciła się na mnie, zaczęła przytulać i gratulować. Oczywiście, po wygranym meczu miała odbyć się impreza w domu u któregoś z piłkarzy. Tym razem padło na Kubę. Marco oczywiście powiedział, że nie przyjdziemy bo ma do odebrania nagrodę. Nikt oprócz mnie go nie zrozumiał. Może to i dobrze. Ruszyliśmy w stronę domu Marco. Po drodze zrobiliśmy zakupy bo oczywiście w domu zostało tylko pół bochenka chleba i pomidor. Po krótkiej przeprawie przez miasto byliśmy na miejscu. Wysiadłam z samochodu, wzięłam zakupy i ruszyłam w stronę kuchni. Marco zaparkował auto w garażu i po chwili dołączył do mnie. Kończyłam rozpakowywać zakupy. Chłopak od razu przytulił mnie i połączył nasze usta w pocałunku. Ruszyliśmy w stronę sypialni. Nasze ubrania w mgnieniu oka znalazły się na podłodze. Wylądowaliśmy na łóżku i zaczęliśmy się kochać.Po wszystkim opadliśmy na łóżko zadowoleni i zasnęliśmy w swoich objęciach

*****

Obudziłam się pierwsza, Marco spał słodko. Złożyłam na jego ustach delikatny pocałunek. Ubrałam się i zeszłam do kuchni. Na blacie kuchennym zostawiłam wiadomość. Wyszłam z domu Marco i zaczęłam kierować się w stronę swojego mieszkania. Dzisiaj wyjeżdżam do Polski na święta, więc musiałam się jeszcze spakować. Droga do bloku mięłam nawet szybko, zanim się obejrzałam byłam już w ciepłym mieszkaniu. Przywitała mnie cisza. Zrobiłam sobie herbatę na rozgrzanie zmarzniętego organizmu. Usiadłam wygodnie na sofie i włączyłam telewizor. Nie minęło 10 minut a usłyszałam dzwonek do drzwi a zaraz energiczne pukanie. Niechętnie oderwałam się od swojego zajęcia i ruszyłam w stronę wyjścia. Otworzyłam drzwi i zamarłam. Przede mną stała Caroline. A po jej minie to nie była przyjacielska wizyta...


____________________________________________________________

Eh, nie jestem zadowolona z tego rozdziału... Jest taki byle jaki ;/ 

W ogóle ostatnio ciężko mi się pisze nowe rozdziały...

Chłopcy pokazali klasę, 4:0 :) Oby tak dalej ;*

Dziękuję za komentarze pod ostatnim rozdziałem, mam nadzieję, ze i pod tym będzie tyle ;)
Pozdrawiam :**